संपादकाची सावली: श्री बालासाहेब फड (एक धडपड, एक सत्य, एक प्रेरणा)

परळी प्रतिनीधी: –

परळी तालुक्यातलं एक छोटं खेडं — कन्हेरवाडी. धुळीचे कण अंगावर खेळवत, शेतीच्या शिवारात वावरत, विठोबा नाम घेत, एक छोटा मुलगा वडीलांच्या खांद्यावर बसून जत्रा पाहत होता. त्याचं नाव होतं — बालासाहेब.

 

पाठशाळेच्या वळणावर आयुष्यानं त्याला शिक्षणाची नव्हे, तर अनुभवाची शाळा दिली. त्याचे आई-वडील, वारकरी परंपरेतले भक्त. रोज नामस्मरण, कीर्तन, आणि समाजसेवा — हीच घरातली संस्कृती. बालपण थोडं संकोची, पण मनात असलेली एकच जिद्द — “स्वतःचं नाव करायचं, पण त्यात कोणाचं वाईट नको.”

 

त्याच्या घरात टी.व्ही. नव्हता, पण वर्तमानपत्र मात्र होतं. वर्तमानपत्रातल्या मथळ्यांवरून समाजात काय चाललंय, हे त्याला जाणवायचं. आणि एक दिवस तो म्हणाला —

“एव्हढंच का लिहिलंय? खरे प्रश्न का नाही उठवत?”

 

त्या दिवशी एका छोट्या विचारातून एक मोठा प्रवास सुरू झाला. एक स्वप्न जन्माला आलं — सत्याची सावली बनायचं…

 

सप्तपदी सुरू झाली – साप्ताहिक परळी संदेश:

ना मोठा कॉर्पोरेट बॅकअप, ना पत्रकारितेचा डिप्लोमा. फक्त एका जुन्या टायपरायटरवर शब्दांची उजळणी. बातमी लिहायची, विचार करायचा — “ही बातमी सत्य आहे का?”, “कोणी दुखावलं जाणार का?” आणि तरीही लिहायचं — जे खरं आहे, तेच.

 

हे काम म्हणजे सतीचं वाण. कारण समाजात लोक ‘आपल्याला पाहिजे तेच ऐकायला’ आणि ‘हवं तेच वाचायला’ इच्छितात. पण बालासाहेब? तो लिहायचा — जे आवश्यक आहे ते.

 

2016 – “सोमेश्वर साथी” चा उदय:

हे फक्त वृत्तपत्र नव्हतं, हे एक व्यासपीठ होतं. नवोदित लेखकांना जागा देणारा, विचारांना दिशा देणारा, आणि ग्रामीण भागातील “तळागाळातील आवाज” शहरांपर्यंत पोचवणारा एक जिवंत संवाद होता.

 

तेव्हा अनेक नव्या पिढीचे युवक म्हणू लागले —

“फड साहेब, आमचं पहिलं लिखाण तुम्ही छापलं.”

 

पाठीशी असलेली सावली – कुटुंब:

पत्रकाराचा दिवस संपत नाही. ना ठरलेली सुट्टी, ना ऑफिस टाइम. आणि म्हणूनच त्याच्या आयुष्यात एक आधारस्तंभ – ज्ञानेश्वरीताई. ज्यांनी मुलांची जबाबदारी हसतहसत पेलली. आणि त्या घरातही संस्कार पेरले गेले. दोन मुलं – संग्राम व प्रकाश, आज दोघंही वारकरी संप्रदायात कीर्तनकार झालेत. बाबांचा आदर्श त्यांनी घेऊन व्रत घेतलंय.

 

संपादकाची भूमिका म्हणजे? :

…कधी तलवारीसारखी धार, कधी आईसारखा माया, कधी वादळात शांततेचा हात.

बालासाहेब हे सगळं निभावत आले. त्यांनी लेख लिहिले – वारकरी महाराजांवर, सामाजिक कार्यकर्त्यांवर, महापुरुषांवर, आणि राजकीय नेत्यांवर – पण नेहमी प्रामाणिक शब्दांत.

 

त्यांच्या शब्दांनी कधी जखमा उघड केल्या, कधी खोट्यांची भलामण थांबवली, कधी नवनिर्माणाची मशाल पेटवली.

 

समाजसेवक म्हणून ओळख:

पत्रकार असतो तेव्हा प्रश्न विचारतो, पण जेव्हा संपादक समाजसेवक असतो, तेव्हा तो उत्तरं शोधतो. म्हणूनच ते अनेक संस्थांमध्ये कार्यरत राहिले. पत्रकार संघाचे तालुकाध्यक्ष म्हणूनही त्यांची निवड झाली.

 

आज बालासाहेब फड यांच्या नावासोबत जोडलेलं आहे एक आदराचं, प्रेमाचं आणि प्रेरणेचं नातं. कारण त्यांनी केवळ संपादकाची भूमिका निभावली नाही, त्यांनी “सत्याची सावली” बनण्याचं व्रत घेतलं.

 

म्हणूनच…

“कासेची लंगोटी असेल तरी चालेल, पण नाठाळाला विचारू – तुझा खरा चेहरा दाखव…”

 

बालासाहेब यांच्या लेखणीने खोट्याच्या मुखवट्यांना ओळख दिली, आणि खर्‍याला शब्द दिले.

त्यांच्या या प्रवासाला अनेक आशीर्वाद!

 

—

 

हॅपी बर्थडे, बालासाहेब फड!

तुमचं आयुष्य हेच ग्रामीण भारतासाठी एक प्रेरणागाथा आहे.

 

—

 

डॉ. भारत कऱ्हाड,

(प्राचार्य वराडकर महाविद्यालय दापोली, जिल्हा रत्नागिरी.)